Boczne odkształcenie kręgosłupa lub innymi słowy skolioza jest ułomnością dotykającą niemal czterech procent populacji.
Nie dziwi więc to, że rozwój jednocześnie w oszacowaniu jak też leczeniu tego schorzenia jest wprost godny podziwu.
Na nieszczęście mimo obszernej mądrości jaka została zebrana za pośrednictwem doktorów do dnia dzisiejszego nie jest realne jednoznaczne scharakteryzowanie powodu powstawania, czyli etiologii, nieomal dziewięćdziesięciu procent przypadków zachorowań na skoliozę.
Skolioza idiopatyczna to techniczne miano tego typu niedyspozycji.
Diagnostyka skoliozy rozpoczyna się w większości wypadków, gdy zdeformowanie kręgosłupa u dziecka zostanie spostrzeżone przez rodziców czy doktora pierwszego kontaktu.
Ostatnio dość często skolioza jest też zauważana w trakcie szkolnych badań profilaktycznych, w których jest używana aparatura do przetwarzania zdjęć cyfrowych oraz ich późniejszej analizy cyfrowej. W ten sposób wykryta skolioza jest z kolei egzaminowana na bazie zdjęć rentgenowskich. Przy użyciu zdjęć rentgenowskich można wyznaczyć wnikliwe położenie i układ pojedynczych kości.
Skolioza może być leczona na trzy sposoby: poprzez gorset, fizjoterapię oraz operacyjnie. Stosowanie poprawnej taktyki leczenia skoliozy będzie zależało od osobistych cech pacjenta. Kuracja może trwać nawet kilka lat, niemniej jednak zdarzają się przypadki wyleczenia w ciągu niecałego roku. Również leczenie operacyjne jest połączone z obligatoryjnym stosowaniem gorsetu przez okres około jednego roku, do czasu zrośnięcia się kręgów nim usztywnionych. Leczenie skoliozy sposobem operacyjnym to jedna z najtrudniejszych operacji ortopedycznych. Wskazane jest w tym miejscu podkreślenie tego, że należyte podejście terapeutyczne pozwala na niezmiernie efektywne leczenie tej niedyspozycji.
Badanie radiologiczne stanowi podstawowe narzędzie diagnostyczne
Wykonuje się zdjęcia rentgenowskie kręgosłupa w pozycji stojącej w projekcji przednio-tylnej i bocznej. Na ich podstawie określa się kąt skrzywienia metodą Cobba, który jest najważniejszym parametrem oceny skoliozy. Dodatkowo ocenia się rotację kręgów, dojrzałość kostną oraz typ skoliozy.
Nowoczesne metody diagnostyczne obejmują również badania komputerowe. Wykorzystuje się fotogrametrię komputerową, która pozwala na bezkontaktowy, trójwymiarowy pomiar powierzchni grzbietu. Metoda ta jest szczególnie przydatna w monitorowaniu postępu deformacji i efektów leczenia. W przypadku skolioz o niejasnej etiologii lub przy podejrzeniu chorób współistniejących mogą być konieczne dodatkowe badania, takie jak rezonans magnetyczny czy tomografia komputerowa. Badania te pozwalają wykryć ewentualne nieprawidłowości w obrębie kanału kręgowego lub rdzenia kręgowego.
Diagnostyka skoliozy powinna być prowadzona regularnie, szczególnie w okresie intensywnego wzrostu. Wczesne wykrycie deformacji umożliwia wdrożenie odpowiedniego leczenia i może zapobiec progresji skrzywienia. Istotna jest również współpraca między różnymi specjalistami: ortopedami, fizjoterapeutami i radiologami, co pozwala na kompleksową ocenę stanu pacjenta i zaplanowanie optymalnej terapii.